rozum. Przekłady dosłowne starannie utrzymywały to rozróżnienie, a komentarze poświęcały problemowi temu tyle miejsca, że Kochanowski nie mógł go przeoczyć. Nie mógł przeoczyć, ale mógł go inaczej rozwiązać. I tak właśnie uczynił, dając zamiast dwu imion: Bóg lub Pan, piękny popis nazewniczej wynalazczości: Boże, wieczny Panie; wszechmocny Panie; Król; Boże niezmierzony; Boże litościwy; Boże władze wiecznej; Panie, który światem władasz i królujesz wiecznie; Sędzia nienaganiony; niebieski Panie; Ojcze litościwy; wiekuisty Boże; wieczny nasz Obrońca; Sprawco niebieskiego domu itp.<br>Zwracają tu uwagę użyte wobec Boga epitety zaprzeczone, zalecane przez Arystotelesa i przez poetyki humanistyczne jako szczególnie wytworne i należące do stylu wysokiego