niepewnym efekcie takich działań. Dlatego właśnie rzadko stosuje się politykę cen penetracyjnych. Przypadki stosowania takich cen odnoszą się raczej do klienta masowego i produktów standardowych oferowanych przez nowe banki dopiero wchodzące na rynek.<br><br>Polityka cenowa polskich banków polegała przede wszystkim na stosowaniu jednolitych cen dla wszystkich klientów, choć część banków nieznacznie różnicowała ceny, a niektóre z usług świadczyła bezpłatnie. Podstawą różnicowania cen była wysokość kredytu lub lokaty, zdolność kredytowa albo perspektywy rozwoju klienta. Samodzielność cenowa oddziałów była w tym zakresie niezwykle wąska. Banki ustalały swoje ceny opierając się na metodzie kosztowej (koszt nabycia środków finansowych plus marża banku) uzupełnionej porównaniem z