wynikało z akt oskarżenia, w marcu 1925 roku zachorowała żona Stanisława Stachnika, trzydziestosiedmioletniego gospodarza we wsi Wieliszew w gminie Nieporęt. Objawy choroby według lekarzy nosiły wszelkie znamiona anemii i choroby nerkowej, które, rozwijając się stopniowo, doprowadziły jej organizm do zupełnego wyczerpania. Od września Stachnikowa nie wstawała już z łóżka; wypowiadała niezrozumiałe i bezsensowne zdania, utraciła na pewien czas mowę i chwilami sprawiała wrażenie umysłowo chorej.<br>Nie pomagały środki domowe ani wizyty u lekarzy: najpierw w Jabłonnie, a potem w Warszawie. Nie przynosiły ulgi i dlatego Stachnik, straciwszy zaufanie do dyplomowanych doktorów, zwrócił się do wróżbitów i znachorów. Sławny znachor warszawski też