w ramach samokrytycznej dygresji, powinien śmiało podejmować próby wkroczenia "w ten niemal nieprzebyty labirynt motywów i kontr-motywów, działań i przeciwdziałań [...] nadawać większy wymiar [to enlarge] życiu ludzi skazanych z pozoru na posuwanie się małymi krokami [...]". Te dwa zdania brzmią, jak na autora NRD-owskiego, niewiarygodnie odważnie; ortodoksyjny partyjny literat nigdy by nie dopuścił możliwości istnienia jakichkolwiek "kontrmotywów" ani "przeciwdziałań", nie mówiąc już o sondowaniu tychże swoim piórem. A jednak w tych dwóch z pozoru polemicznych wobec socrealizmu zdaniach mieści się - esencja socrealizmu. Życie ludzi - słyszymy najpierw - powinno być przedstawiane prawdziwie i wiernie; natychmiast jednak dowiadujemy się, że na jakiejś dziwnej zasadzie