na swój fotel. Kaktus miał przed oczami miasteczkowy pejzaż, wzbogacony paroma jabłkami końskiego nawozu. Ludzie skupieni na chodnikach zaczynali się rozchodzić.<br>- Siekiera tam, tych paru tutaj... dobrze idzie... - pochwalił się Kaktus. Cała ta sprawa to wyłącznie jego robota.<br>Kiedy z tym przyszedł, szef wywalił na niego oczy. Tak. Chodzi za nim tych jego przeklętych dwadzieścia lat. Żeby nie ten głupi wiek, dobry dla futbolisty, na pewno by dostał Urząd Powiatowy, a nie jakiś posterunek MO.<br>- Wy ufacie takim jak ten major?... - ruchem nie ogolonego podbródka bezpieczniak wskazał skrawek rynku, gdzie, jak wyobrażał sobie, musiał być w tej chwili pogromca Siekiery.<br>Kaktus popatrzył w