noclegu, od czasu do czasu jakieś osobliwości, które przykuły uwagę turysty. Już dawno zauważono, że relacje naszych przodków cechuje niesłychana ogólnikowość, skłonność do szablonu, często wręcz nieporadność. Dotyczy to zwłaszcza opisu dzieł sztuki czy zabytków architektury. Jeśli autorzy diariuszy dawali wyraz swej wrażliwości estetycznej, to raczej pod wpływem uroków krajobrazu niż w wyniku zetknięcia się z pięknem budownictwa, rzeźby czy malarstwa. Czasami przepisywano poczciwie (i dość mechanicznie) całe fragmenty obcych przewodników, jak to czyni podróżujący w latach 1646-1650 po zachodzie Europy Hieronim Gratus Moskorzowski. Członkowie legacji, która w 1573 roku udała się do Paryża po Henryka Walezego, a w 1646