oraz adresata, jakaż pokusa, aby podnieść godność tematu czy adresata przez podniesienie wysokości stylu!<br>Pokusa i niebezpieczeństwo zarazem, z którego zdawali sobie sprawę niektórzy humaniści. Erazm z Rotterdamu zalecał lekturę antycznych pisarzy, i to lekturę wielokrotną z notatnikiem w ręku, ale zwalczał to, co stało się irytującym obyczajem wielu humanistów niższego lotu, owo antykizowanie współczesności poprzez nadawanie jej nazw starożytnych, a więc swego rodzaju pseudonimowanie, zamiast nazywania. Erazm wysuwał postulat naśladowania nie tekstów Cycerona, ale jego twórczej inicjatywy. Bez przesady można rzec, że w stanowisku piszącego po łacinie Erazma jest wyczucie i uzasadnienie rozkwitu i poezji w językach narodowych (por. rozdz. I