ciemna wieża <br>nad białym przybojem, <br>ale dalej płonie <br>biedne serce moje... <br> Potem pogrzebano Wita obok mogiłek jego przodków. Żołnierze polscy odparli najazd. Odpłynęły szwedzkie korabie. Nowy latarnik objął służbę na baszcie nadmorskiej i znów, jak dawniej, rozbłysnął na jej szczycie zbawczy dla sterników płomień. Ale buki, które co roku w noc świętojańską powtarzały szumem swoje dzieje, nie dawały za wygraną. Jakby mszcząc się za klątwę, rosły coraz to wyżej i próbowały gałęziami przesłonić ogień błyskający na wieży. <br>Dlatego to trzeba było latarnię nadbudować, aby rozewskie światło świeciło bałtyckim żeglarzom, ponad koronami buków, jak przewodnia gwiazda.&lt;/&gt;<br>&lt;div sex="f"&gt;&lt;tit&gt;O FLĄDRZE BAŁTYCKIEJ&lt;/&gt;<br>W naszym Bałtyku, co