Coś rzęziło w gardle, oddech zrobił się nierówny i gwiżdżący, Widmar zemdlał, lecz nie zdążyła jeszcze żona rzucić się ku niemu, a on już odzyskał przytomność. "Nie przebaczę ci nic!" pomyślał. Siedział wciąż z wybałuszonymi oczami, twarz miał wykrzywioną, ale oddychał spokojnie.<br>- Wszystko to przez ten wiatr - narzekał.<br>Chciał koniecznie nocować u siebie w gabinecie. Na samą myśl o jej sypialni dostawał zimnych dreszczów... Pomimo to wiedział, że wystarczyłoby jednego skinienia palcem, by na czworakach jak pies przyczołgał się do niej... - Kyrie elejson! - odmawiał - Chryste elejson! - Przy pomocy tej przedziwnej litanii usiłował bronić się przed czarami złego ducha. Lecz gdy zamknął