Więc po trzech miesiącach, 6 listopada wsiadłem w pociąg do Olsztyna. Wagony wypełnione były praktycznie poborowymi, takimi nieszczęśnikami jak ja. Szybko się z nimi zaprzyjaźniłem wyciągając flaszeczkę, po rozpiciu jej oni wyciągnęli swoje. Niestety jechali do Gdyni, a ja miałem przesiadkę w Olsztynie. Pożegnałem się z nimi i na wiotkich nogach, krokiem tanecznym odnalazłem pociąg do Szczytna. W pociągu tym spotkałem chłopaków jadących w to samo miejsce. W Szczytnie jeszcze czekaliśmy trochę na pociąg. W tym czasie zdążyliśmy się napić życiodajnej herbaty. Wsiedliśmy do pociągu i okazało się, że tam jest kilkudziesięciu nieszczęśników jadących tam gdzie ja. Teraz spokojnie trzeba siedzieć