wiedzieć, po co to robisz, Michał.<br>Zmrużyła oczy.<br>- Zasuń zasłonę...<br>I jakby przysnęła z włosami opadającymi na twarz i z podbródkiem na kolanach. Lecz ocknęła się.<br>- A czy ty sam wiesz?<br>- Wiem - odparł twardo i tak, jakby ta wiedza była mu ciężarem.<br>Dotarło do mnie, że na dnie ciszy jest non stop rytmiczny stukot, a to płyta się skończyła i igła skakała jałowo po końcowych rowkach.<br>- Dzieci, czegośmy się nażarli?! - krzyknęła Bronka i zaczęła wymiotować na podłogę.<br>A oni ją ignorują. Bronka rzyga, igła stuka; i to jest tylko nieistotne tło ich przedświtu po jakiejś również im tylko wiadomej ciemności. Nie rozumiałem