służącym integracji wewnętrznej. <br>Na przykład w Credo materiał ten tworzy ruchliwa, chromatyzowana struktura figuracyjna <br>o orkiestrowym charakterze, integrująca początkowo wersy Credo in unum Deum <br>­ Filium Dei unigenitum (s. 29-30, prz. 142), następnie zaś pojawiająca się <br>w wersie Et iterum venturus est wraz z tekstem cum gloria oraz cuius regni non <br>erit finis (s. 38), wreszcie powracająca w końcowym Amen (s. 44). W Mszy nr <br>3, zwłaszcza w częściach Gloria i Credo, organy stanowią partię koncertującą, <br>współtworząc wraz z chórem rodzaj narracji dynamicznej, pełnej blasku, z charakterystycznymi <br>skrętami tonalnymi (s. 12-13, prz. 143). Skromniejszą funkcję towarzyszenia, <br>niekiedy z samodzielnym materiałem