siebie, dumny margrabia po szoku zamachów i nie mniejszym chyba szoku, jaki dawała świadomość obojętności czy też życzliwości ulicy warszawskiej dla zamachowca, zmienił się. &lt;gap&gt;<br>Akty terrorystyczne, do których doszło latem i nasilenie po nich represji ze strony władz przyniosły w sumie pożądany dla powstańczej konspiracji rezultat polityczny: przekreśliły szansę na normalizację w warunkach braku niepodległości, wzmogły społeczne wrzenie. &lt;gap&gt; - pisał 30 sierpnia Szymanowski. Informował on także francuskich czytelników, że właśnie w urzędowym organie rządu ogłoszono "&lt;q&gt;ogólny plan organizacji powstańczej&lt;/&gt;". &lt;gap&gt;<br>Ogłoszenie części dokumentu programowego opracowanego przez Gillera ("formy organizacji") w "&lt;name type="tit"&gt;Dzienniku Powszechnym&lt;/&gt;" z 29 sierpnia 1862 roku miało konsekwencje wcale nie takie, jakich