oralności, nie może, zdaniem Meschonnica, podtrzymywać tradycyjnej opozycji pomiędzy literaturą wysoką a literaturą popularną, literaturą pisaną a literaturą oralną. Bez względu na to, czy mamy do czynienia z prozą, czy z wierszem, wszystkie dzieła są oralne, mają swoją oralność. Oralność wcale nie wiąże się z prymitywnością czy starożytnością, &lt;gap&gt;.<br>Ta oralność, o której mówi Meschonnic, miałaby być "poetyką głosu". Głos - materia oralności - oscyluje pomiędzy ciałem a mową. Przedmiotem badań winno być to, w jaki sposób oralność jest przekształcana w zapis. Dlaczego oralności przypisuje się tak duże znaczenie? Odpowiedź jest prosta, bo tam, gdzie jest mowa, tam jest i oralność. Upomnienie się o oralność wynika