u podnóża Trollveggen bystrą rzeką, nie nadającą się do przejścia w bród. W odległości trzech kilometrów od campingu w dół rzeki jest most kolejowy. - Żeby się nie dać zabić na szynach, musieliśmy dokładnie poznać rozkład jazdy, w Norwegii pociągi jeżdżą bardzo szybko i bardzo cicho - wspomina zakopiański taternik.<br>11 sierpnia o świcie cała ściana zapaliła się ostrą czerwienią. Pierwszy raz po długim czasie wyszło słońce. Dwaj polscy taternicy byli gotowi do wspinaczki. Pierwszy wyciąg pionowy, potem dwa w trawersie. Długotrwałe deszcze zrobiły swoje. - Było tak, jakbym się wspinał w potoku - mówi Grzesiek. Cały dzień ciężkiej pracy. Wory ze sprzętem zawisły wysoko nad