się je uzasadnia. We wszystkich rozwiązaniach powtarzają się - obok pewnych wymogów konsekwencji- dwa intuicyjnie oczywiste postulaty pod adresem zasady arbitrażu: aby wyznaczone przez nią rozwiązanie było jak najwyżej cenione przez obu graczy oraz aby było ono symetryczne, jeśli tylko sytuacja graczy jest symetryczna. Znowu więc natrafiamy na jakąś wersję egalitaryzmu - o tyle osłabioną, że strategiczna sytuacja graczy nie jest na ogół taka sama, co z kolei musi znaleźć wyraz w rozwiązaniu wyznaczonym przez arbitra (gdyż pod tym tylko warunkiem można oczekiwać, że obaj gracze zgodzą się na narzucenie im rozstrzygnięcia).<br> Zagadnienie arbitrażu jest uszczegółowieniem problemu podziału: dołączają się tu mianowicie pewne założenia