dlatego, że Peres identyfikowany jest z pojednawczą polityką Partii Pracy. W tym kontekście jednomyślne niet izraelskich narodowców jest chyba nie mniej przerażające od szaleńczego uporu Arafata. Pokój na Bliskim Wschodzie, który przez kilka krótkich dni wydawał się być celem możliwym do osiągnięcia, znów pogrąża się w odmętach tradycyjnej wrogości.<br>Próba obalenia rządu w ostatnim dniu obrad Knesetu spaliła na panewce. Opozycja nie uzyskała wymaganej większości 61 głosów. Teoretycznie premier Barak ma przed sobą trzymiesięczny oddech. Teoretycznie w ciągu tych trzech wakacyjnych miesięcy może próbować zmontować nową rządową koalicję; może też kontynuować negocjacje z Jaserem Arafatem. W praktyce jednak ani w jednym