do teatru kierowane szlachetnymi intencjami, wprowadziło Wiktora Hugo w stan krótkotrwałej euforii. W tym nastroju z okazji wystawienia Marion de Lorme (sierpień 1831) Hugo przypominał, że w 1829 roku na inscenizację nie zezwoliła cenzura, i głosił tezę o ścisłym związku wydarzeń politycznych ze sztuką - gdyby nie rewolucja lipcowa, gdyby nie obalenie Burbonów, dramat nigdy nie zostałby na scenę dopuszczony. <q>„Cenzura była nieodłącznym elementem czasu Restauracji. Musiała zwyciężyć rewolucja społeczna, by mogła dokonać się rewolucja w sztuce"</>. W tym momencie poeta miał jeszcze złudzenia, że pognębienie cenzury jest trwałe, że nie będzie już hamowała swobód w teatrze (straci je w rok