osi. Zapasów żadnych nie posiadamy, a już dziś żywności nam brakuje...<br>- Pożywienia - przerwała Barbara. - Pożywienia wam brakuje. Co robisz, mierz od szopy wszystkie trzy po prostej! Potem nie będzie wiadomo, jaki to kąt!<br>- Pożywienia - powtórzył posłusznie Karolek, wracając na poprzednie miejsce. - Zapomniałem, co dalej.<br>- A skąd pomoc przyjdzie - podpowiedziała Barbara, obarczona olbrzymią ilością papieru, zawierającego notatniki inwentaryzacyjne oraz tekst sztuki.<br>- A skąd pomoc przyjdzie, któż to wie. Znikąd zapewne i sumienie moje wzdryga się przed zbrodnią. Dwadzieścia dwa osiemnaście. Co z tą skarpą? Sam kamień!<br>- Zdaje się, że akurat nam wypada w fundamencie pod taras - odparła Barbara. - Ode mnie.<br>- Jak to