w tym kontekście zauważyć, że próby powiązania w latach siedemdziesiątych prac nad określeniem zapotrzebowania na kadry z perspektywicznymi planami społeczno- gospodarczego rozwoju kraju powinno w coraz większym stopniu oznaczać, że konkretyzacja przewidywania struktur kwalifikacyjnych zatrudnienia dokonywana będzie zgodnie z dyrektywami rozwoju gospodarczego podporządkowanymi priorytetom społecznym. Ponadto w warunkach socjalistycznych państwo obarczone jest obowiązkiem zapewnienia całej zdolnej do pracy ludności nie tylko zatrudnienia w ogóle, ale także pracy zgodnej z kwalifikacjami. Stanowi to nadrzędny element polityki racjonalnego zatrudnienia i w praktyce oznacza konieczność regulowania dopływu kadr na rynek pracy i proporcji kształcenia według możliwości ich racjonalnego zatrudnienia. Niewątpliwie jest to istotny argument