że historiografia rosyjska pielęgnuje dalekie od rzeczywistości legendy. Pierwszy wytoczono Braiserowi, studentowi trzeciego roku medycyny, który w czasie wojny polsko-bolszewickiej był komendantem oddziału kwarantanny w obozie dla jeńców w Strzałkowie. Trafił stamtąd do więzienia na lat 7 za to, że od zwalnianych jeńców przyjmował na odchodnym "podarki za ludzkie obchodzenie się". Takiego właśnie określenia użył jeden z internowanych, gdy go przesłuchiwano na rozprawie.<br>Prokurator dopatrzył się w czynie Braisera zbrodni przyjmowania łapówek, a że obowiązywał w tym czasie tak zwany dekret sierpniowy, przewidujący rozstrzelanie za przestępstwa popełniane przez wojskowych z chęci zysku, zażądał najwyższego wymiaru kary. Przed poznańskim sądem wojskowym bronił