koanów jest &lt;q&gt;"zarówno wynaturzeniem, <br>jak i ulepszeniem nieskażonego, naturalnego, pierwotnego zen [...]. Odkąd <br>jednak istnieje, jakoś bardzo trudno jest się bez niego obejść".&lt;/&gt; Praktyka <br>związana z systemem koanów jest według niego demokratycznym, usystematyzowanym, <br>mechanicznym zen. &lt;q&gt;"System ten jest niewątpliwie w dużym <br>stopniu sztuczny i kryje w sobie niebezpieczne pułapki. Jeśli jednak obchodzić <br>się z nim właściwe, to pulsuje życiem zen".&lt;/&gt; <br>Z punktu widzenia 'logiki paradoksu' krytyka systemu koanów w szkole <br>rinzai jest słuszna jedynie wtedy, gdy założymy, iż klasyfikacja koanów <br>oznacza ich hierarchizację od najłatwiejszych do najtrudniejszych. Takie <br>podejście sugeruje 'praktykę stopniową', adept zen musi bowiem piąć się do <br>'oświecenia' po szczeblach coraz