jakiegoś - dowolnego zresztą - konkretnego przykładu tego ruchu.<br>Umówmy się więc, że silą centralną działającą na punkt P będzie siła oddziaływania elektrostatycznego (określona znanym wzorem Coulomba) między dwoma punktowymi różnoimiennymi ładunkami. Przyjmijmy więc, że źródłem pola elektrostatycznego jest ładunek dodatni q&lt;hi rend="upper"&gt;+&lt;/&gt; = Ze&lt;hi rend="upper"&gt;+&lt;/&gt; (gdzie z&lt;hi rend="upper"&gt;+&lt;/&gt; oznacza elementarny ładunek dodatni, tzn. ładunek, jakim obdarzony jest proton; Z natomiast oznacza liczbę protonów), umieszczonych w punkcie A. Ciałem P znajdującym się w wytworzonym w ten sposób polu niech będzie elektron, a więc cząstka elementarna niosąca najmniejszy występujący w przyrodzie ładunek elektryczny oznaczany symbolem e&lt;hi rend="upper"&gt;-&lt;/&gt;.<br>Jeżeli pole jest wytworzone przez ładunek punktowy q&lt;hi rend="upper"&gt;+&lt;/&gt;, to w punkcie P