chyba ze dwadzieścia minut. <br>Stołówka była czysta. Podłoga lśniła się niczym tafla wody na jeziorze. Znajdowało się na niej kilkanaście pokrytych białą ceratą stolików przy których stały bezładnie rozrzucone taborety. Za wydawką stał wcześniej już poznany żołnierz Bzdawka i wyzywając nas od kotów nalewał wielką chochlą czarną kawę do białych obdrapanych kubków z plastiku.<br>- Wolniej się ruszają dziadki! - poganiał - następny, następny!<br>- Gorzka ta kawa! - poskarżył się jeden z żołnierzy - skąd mogę wziąć trochę cukru?<br>- Dwa taborety, prześcieradło i se naruchaj! - rzekł ordynarnie Bzdawka. Niestety ta metoda pozyskiwania różnych przedmiotów nie była jeszcze przez nas opanowana toteż tego wieczora musieliśmy zadowolić się