niej się obejść. Ja ją nauczyłam pisać, czytać i "znać się na zegarku", jak mówiła, a ona nauczyła mnie... żyć. To była wielka osoba. Posługiwała się jedną prostą filozofią... im dalej do kościoła tym większy odpust - rozgrzeszenie, czyli... im trudniej tym lepiej. I dzięki tej prostej zasadzie żyła szczęśliwa i obdzielała tym szczęściem wszystkich dookoła. Ale o Honoracie napiszę osobno.<br>Po niej było ich wiele, a to co z nimi przeżyłam to moje. Mnie i moje z nimi przygody mogę potraktować filozoficznie, ale to co przeżyła z nimi moja córka, to już zupełnie inna, poważna sprawa. Myślę, że będzie to miało