zastępów, aż<br>wszystkim wokół zrobiło się lżej na sercu i w karmazynowej sali<br>nastało coś w rodzaju narodowego sursum corda.<br> Golone głowy, młodzi zapaleńcy, z entuzjazmem porwali się z łóżek<br>i jęli tańczyć w siedmiu, gdzie kto mógł.<br> Tymczasem Jasieńku-Rozkwitały-Pąki-Białych-Róż przytknął do ust<br>grzebień i grał oberka czy mazura, coś skocznego.<br> Nawet sam Dziadek klasnął w ręce.<br> A oni tańczyli w rozwianych pasiakach.<br> Z wyzwolonym młodzieńczym wigorem.<br> Był to taniec radości - nie żadne chochołowe widma! - samej<br>czystej radości...<br> &lt;page nr=158&gt;<br> Nareszcie coś się komuś udało!<br> Ci młodzi umieli się cieszyć sukcesem bliźniego swego.<br> Dobry to znak!<br> Nie do wiary