ciągnąłem dalej niespeszony: <br>- Uważam i jestem przekonany, że wyrażam nie tylko swoją opinię, ale także opinię całej społeczności zaangażowanej w realizację tego wielkiego zadania, że najwyższym odznaczeniem powinniśmy uhonorować naszego pierwszego sekretarza, naszego komendanta milicji... <br>- Wybaczcie, towarzyszu dyrektorze - pierwszy sekretarz przerwał mi już mniej taktownie - ale widocznie nie jesteście zbytnio obeznani z pragmatyką partyjną w tych sprawach. I nie dziwimy się temu, towarzyszu dyrektorze. Wy na jednym stanowisku spełniacie swoją robotę, my na drugim. Pozwólcie sobie powiedzieć, towarzyszu doktorze - powiedział "doktorze" tym razem - wy tam w tej nauce to bujacie sobie w chmurkach. Dyskutowane tu sprawy są znacznie poważniejsze niż zajmowanie