że produkcja w okresie jej rozwoju narasta według krzywej logistycznej można uzasadnić w sposób następujący.<br>Praktyka wykazuje, że w skali podwójnie logarytmicznej funkcja wartości stosunku pracochłonności wykonania kolejnych sztuk "Tn" do pracochłonności docelowej "Td" jest linią prostą (wykres 2).<br>Funkcja ta wg wykresu 2 przybiera postać: &lt;gap&gt; <br>W podziałce normalnej: &lt;gap&gt; <br>Mnożąc obie strony równania przez Td (pracochłonność docelowa) otrzymamy: &lt;gap&gt; <br>Ponieważ ilość wykonanych sztuk jest funkcją czasu, zmiany pracochłonności w czasie określi równanie: &lt;gap&gt; <br>Na zmiany ilości wykonywanych sztuk w jednostce czasu, oprócz zmniejszania się pracochłonności ma wpływ również ilość przepracowanych roboczogodzin przy danej produkcji. Funkcja n=f(i) będzie więc funkcją wykładniczą.<br>Funkcja