Zakładach Metalurgicznych. Eksploatowano tam dwa zamknięte obiegi wodne: z wydziału konwertorów tlenowych i z wydziału wielkich pieców (rys.2.3). W pierwszym obiegu krążyło 700 m<hi rend="upper">3</>/h wody, a straty wynosiły 100 m<hi rend="upper">3</>/h. Jednakże wobec szybkiego wzrostu zasolenia, przyjęto znacznie większy zakres odświeżania 350 m<hi rend="upper">3</>/h. Natomiast usuwane z obiegu 250 m<hi rend="upper">3</> skierowano do obiegu przy wielkich piecach. W obu obiegach zasadnicze klarowanie odbywało się w osadnikach radialnych. W obiegu z konwertorów przyjęto dwugodzinny czas zatrzymania, w obiegu z wielkich pieców czas zatrzymania był znacznie dłuższy. Jednakże mimo tego skuteczność klarowania była mała. Dlatego schemat rozbudowano do dwóch stopni oczyszczania