Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Przekrój
Nr: 2922
Miejsce wydania: Kraków
Rok: 2001
Tytuł: Przekrój
Nr: 2922
Miejsce wydania: Kraków
Rok: 2001
ziemniaki. 50 kg - tyle, ile waży. Tuż przed wernisażem kartofle się zgubiły. Przez pomyłkę trafiły do magazynu dzieł sztuki. Nie zdążyła obrać wszystkich, bo przyszła woźna i powiedziała, że zamyka galerię.
- Obierki tak malarsko ciekły mi z rąk, jak krople. W wielkiej sali ze zdobnymi sztukateriami, w fartuszku, z kilkoma obieraczkami cięła ziemniaki na kawałki, bo to właściwie było rzeźbienie w ziemniakach.
- Wystąpiłam w szacownej galerii z czymś, co w wojsku robi się za karę - mówi Julita - a zrobiło się wydarzenie medialne. Jakiś fotoreporter wsadził mi aparat między nogi, żeby mieć lepsze ujęcie. Woźne wstydziły się pilnować sali, w której siedziałam
- Obierki tak malarsko ciekły mi z rąk, jak krople. W wielkiej sali ze zdobnymi sztukateriami, w fartuszku, z kilkoma obieraczkami cięła ziemniaki na kawałki, bo to właściwie było rzeźbienie w ziemniakach.
- Wystąpiłam w szacownej galerii z czymś, co w wojsku robi się za karę - mówi Julita - a zrobiło się wydarzenie medialne. Jakiś fotoreporter wsadził mi aparat między nogi, żeby mieć lepsze ujęcie. Woźne wstydziły się pilnować sali, w której siedziałam
ziemniaki. 50 kg - tyle, ile waży. Tuż przed wernisażem kartofle się zgubiły. Przez pomyłkę trafiły do magazynu dzieł sztuki. Nie zdążyła obrać wszystkich, bo przyszła woźna i powiedziała, że zamyka galerię.</><br>- Obierki tak malarsko ciekły mi z rąk, jak krople. W wielkiej sali ze zdobnymi sztukateriami, w fartuszku, z kilkoma obieraczkami cięła ziemniaki na kawałki, bo to właściwie było rzeźbienie w ziemniakach.<br>- <q>Wystąpiłam w szacownej galerii z czymś, co w wojsku robi się za karę</> - mówi Julita - <q>a zrobiło się wydarzenie medialne. Jakiś fotoreporter wsadził mi aparat między nogi, żeby mieć lepsze ujęcie. Woźne wstydziły się pilnować sali, w której siedziałam
