skarbonkę. <br>Obiecali niezbyt chętnie, ale obiecali. Strasznie niejednemu leżało na sercu to, że sprawa pozostanie nie wyjaśniona, ale nie było rady. <br>O zmroku Jerzy nie zapalił lampy w swoim pokoju i siedział cicho na oknie, spoglądając od czasu do czasu w ogród Zoi. <br>W sąsiednim pokoju ciotka Wikcia i matka obierały orzechy włoskie z przegniłych zielonych łupin i zsypywały je do worka - ojciec miał zamiar nazajutrz rano zanieść je na targ. <br>- Ciągle myślę i myślę o tej biednej dziewczynce - powiedziała matka. <br> - Co tu dużo myśleć? - odparła ciotka Wikcia. - Mało to złych ludzi na świecie, mało to takich, co sobie dokuczają, że