się przekonać, że Malgaszów stać na inicjatywę. Oni przecież nie umieją nawet powiedzieć "nie", krzywi się Albert.<br>Fakt, w języku malgaskim nie ma słowa "nie". Są za to trzy rodzaje "tak": &lt;q&gt;&lt;transl&gt;"tak"&lt;/&gt;&lt;/&gt; oznaczające &lt;q&gt;&lt;transl&gt;"tak"&lt;/&gt;&lt;/&gt;, &lt;q&gt;&lt;transl&gt;"tak"&lt;/&gt;&lt;/&gt; oznaczające &lt;q&gt;&lt;transl&gt;"być może"&lt;/&gt;&lt;/&gt; i &lt;q&gt;&lt;transl&gt;"tak"&lt;/&gt;&lt;/&gt; oznaczające &lt;q&gt;&lt;transl&gt;"nie"&lt;/&gt;&lt;/&gt;.<br><br>&lt;tit&gt;Bunt w genach&lt;/&gt;<br><br>Eli Rajaonarison, poeta i pisarz, objaśnia, że w XIX wieku język malgaski miał normalne twierdzenie i przeczenie. &lt;q&gt;&lt;transl&gt;- To ostatnie zanikło, zastąpione trójstopniowym "tak" w miarę rozwoju kolonializmu. Francuzi rządzili krajem z nadania boskiego. Takiemu jak sam Bóg nie sposób było powiedzieć "nie". Dla poddanych, którym wpajano ideę posłuszeństwa, manipulowanie językiem było jedyną dostępną formą obrony&lt;/&gt;&lt;/&gt; - tłumaczy