oznaczają alternatywne opisy organizmu pacjenta - takie, że przy założeniu ich trafności sposoby leczenia A, A są bądź w pełni skuteczne (użyteczność równa 1), bądź też wyraźnie szkodliwe (użyteczność równa 0). Postępowanie A (liczba x jest dodatnia, lecz znacznie mniejsza od 1) przynosi w każdym wypadku lekką poprawę, być może tylko objawową. W odniesieniu do takiego problemu interpretuję zasadę primum non nocere jako nakaz wyboru A . Może bardziej typowa byłaby struktura typu (3) z wykreśleniem działania A . Dylemat polegałby wówczas na wyborze między terapią ryzykowną (możliwość wyleczenia, ale zarazem możliwość zaszkodzenia) a terapią prawie żadną. Mam wrażenie, że deontologia medyczna zaleca decyzję