mając na względzie nieskuteczność sąsiedzkich straży nocnych, które często przymykały oczy na kradzieże i rabunki, wchodząc w zmowę ze złodziejami, postanowił obarczyć centeny materialną odpowiedzialnością za straty poniesione przez ofiary przestępstw. Centena, na terenie której doszło do kradzieży lub rabunku, musiała pokryć poszkodowanemu stratę i podjąć tzw. ślad (vestigium), czyli obławę w poszukiwaniu sprawcy. Jeżeli ślad doprowadził do terytorium innej centeny, to na nią przechodził obowiązek poszukiwania, schwytania i wydania złoczyńcy. Każdy, kto mimo wezwania uchylił się od udziału w obławie, podlegał karze 5 solidów. Również materialne zobowiązanie pokrycia straty przenosiło się wraz ze śladem na kolejne centeny - drugą lub trzecią