rzekę wody. Nie było czasu na zbędne słowa: bosman<br>wcisnął mu w ręce sztucer i swój karabin.<br> - Zabieraj pukawki! Ja wezmę siodła! - krzyknął. - Wiejmy stąd czym<br>prędzej! Słyszysz, jak woda wali parowem?<br> Tomek porwał swe ubranie. Natychmiast ruszył za obładowanym siodłami<br>bosmanem. Woda chlupała im pod stopami. Strumienie deszczu przyjemnie<br>oblewały rozpalone ciała. Niebezpieczeństwo powiększało się z każdą<br>chwilą, ponieważ stan wody wzrastał z zastraszającą prędkością.<br> - A niech to...! - zaklął bosman przekrzykując szum wody. - Nie zdążymy<br>się wydostać z parowu!<br> - Spróbujmy wspiąć się na wzgórze - doradził Tomek.<br> Ściany parowu były bardzo strome, a ciemność nie pozwalała na<br>wyszukanie odpowiedniego miejsca. Woda