opracowania mające na celu znalezienie najbardziej optymalnych rozwiązań, a tym samym uzyskania tak zwanego minimum robót ziemnych, stają się problemami dużej wagi. Dotychczas stosowane metody projektowania nowego ukształtowania terenów polegają na obliczaniu wielkości mas ziemnych pomiędzy nowo projektowanym a istniejącym ukształtowaniem terenu metodą kolejnych przybliżeń.<br>Dla zaprojektowanego przebiegu nowej powierzchni oblicza się wielkości mas ziemnych wykopów i nasypów. Dąży się do tego, aby wielkości nasypów i wykopów były równe, tzn. ich różnica zwana bilansem robót naziemnych wyniosła zero. Jeśli ta jest zbyt duża, wprowadza się korektę do projektowanego ukształtowania terenu i ponownie oblicza się bilans mas ziemnych. Kolejne korekty wprowadzane są