lamentował magik nieszczęsny, w lochu na chlebie suchym i wodzie &lt;orig&gt;szczyrej&lt;/&gt; siedzący. Bo i tak się spóźnił. Na święta chciał być w domu, tu masz Wielki Tydzień za pasem, a jemu w tej jamie wilgotnej kichy marsza tatarskiego wygrywają już trzeci dzień. Narobił hałasu i kazał się duchem prowadzić przed oblicze herszta, któremu usmarkane sople zwisały aż do gęby. <br>- Namyśliłem się - powiada Sędziwój - już prawdę powiem. Jestem czarownikiem, a złoto moje zaklęte. Ale teraz nie pora, by je odkląć. <br>- Nie pora? A to po jakiemu, ty &lt;orig&gt;zdechlino&lt;/&gt; &lt;orig&gt;zdechlińska&lt;/&gt;? <br>- Nie mam mocy nad duchami. Wielki Tydzień się zacznie za tydzień. Nie słuchają