nimi twarz. Postarzał bardzo - myśli w popłochu <br>Dominika. Wcale nie silny, nie... Gardło ściska jej nagły <br>skurcz, a oczy pieką zdradziecko.<br>- Dziadku... - szepcze.<br>- Tak, tak, moje dziecko, tak...<br>Joachim Pażych wstaje z fotela i uśmiecha się smutno.<br>- Hokus-pokus, Dominiko - próbuje czarów ze złą <br>godziną. - Wszystko będzie dobrze, zobaczysz.<br><br>Idą oboje przez małe kamienne podwórko w kierunku zbocza <br>ich góry, wchodzą na schodki, skręcają w prawo <br>do dziadka. Ale nie do domu... - patrzy na dziadka zaskoczona <br>Dominika.<br>Niska przybudówka zamknięta jest na kłódkę. Dziadek <br>wyjmuje z kieszeni swojej zielonej bluzy płaski klucz i chwilę <br>mocuje się z zamkiem.<br>- Trzeba naoliwić, a