marginesowa tym bardziej, że tak ustalone sensy obrazów nie wydają mi się istotne dla oceny ich wartości. Ileż to bowiem obrazów miało już być "małymi kosmosami"; nie wydaje mi się najważniejsze w tym przypadku wykazanie, że artysta świadomie nadawał im określone sensy komunikacyjne. Nawet bowiem zakładając racjonalność działania artystycznego jako obowiązującą prawidłowość, czynimy to przecież w odniesieniu do idealnego twórcy, traktując konkretne procesy artystyczne jako mniejsze lub większe odchylenia od owego idealnego procesu. Przyznanie więc, iż określone wartości jawią się w obrazie nie zawsze ściśle zależnie od świadomości twórcy, a nawet że nadawanie obrazom określonych cech plastycznych nie wiąże się z