po prostu trzeba znać prawa akustyki cyrkowej i wiedzieć jak ustawić się na szachownicy areny. <br>Było to w 1964 roku. Cyrk stał wtedy na krakowskich błoniach. U furtki przywitał mnie starszy już człowiek, który był przed laty cyrkowym akrobatą. Kiedy uścisnął mi dłoń - poczułem, że uścisk jego był jak żelazna obręcz... - Zawadzki jestem rzekł. - Z areny już pan nie może mnie pamiętać, ale za to zna pan pewnie z ekranu moją wnuczkę Magdę. <br>Kiedyś w Poznaniu, w cyrku "As" wyszedł na arenę barczysty, kulejący na jedną nogę mężczyzna i wysoka, przystojna pani z latającymi wokół niej papugami i gołębiami. Nie lubię