Z tego głównie powodu literacki program rzeczników "nowej prywatności" - głoszony przez przedstawicieli "pokolenia 75", związanych z redakcją gdańskiego "Punktu" i seminarium prowadzonym przez Marię Janion, podobnie jak tezy Chwina i Rośka, krytyków związanych z tym środowiskiem - nie miał szans na prawdziwą dyskusję. Z jednej strony program atakowany był przez etatowych obrońców kultury "naszego socjalistycznego państwa" - Michała Misiornego, Stefana Melkowskiego, Andrzeja Wasilewskiego, Józef Lenarta - jako ideologiczna i moralna dywersja, z drugiej, narażony był na manipulację. Pozostawał bowiem polemiczny wobec wizji literatury i krytyki pojętej jako wypełnianie obywatelskich powinności i wymogu społecznego zaangażowania, a więc modelu krytyki, jakiemu hołdowała Nowa Fala wykluczana właśnie