nie chciała grzechotki, właściwie chciała rzucić ją na podłogę. - Jakie tam znowu zmartwienie? Może razem coś poradzimy. <br>- Imieniny - westchnęła Małgosia. - Imieniny! - jęknęła. - Trzeba przecież zaprosić całe ogniwo, jeśli nie można już - klasy. <br>- No to co? O co się martwisz? Dostaniesz prezenty... <br>- Prezenty! Myślisz, że na to liczę. To już byłoby obrzydliwe. Przecież trzeba urządzić przyjęcie! A mama mówi... <br>- Co mama mówi, tego mi możesz nie mówić, bo wiem. Wszystkie mamy mówią to samo i mają rację. To jest duży wydatek - przyjęcie. Jeżeli... - Zosia przerwała i uśmiechnęła się. Na jej okrągłej, spokojnej twarzy ukazały się dołeczki. <br>- Co jeżeli? - w głosie Małgosi zadrgała