Buszczyński, łączył ją nawet z patriotyczną konspiracją Konarskiego. Inni, z Brücknerem na czele, tropili tu narodową zdradę i uleganie inspiracji Bibkowa (szczególnie dotyczyło to kijowskiej studenterii). Rawita, choć krytyczny, uznał ich za ogniwo łączące porażoną klęską generację listopadową z powstańcami 1963 roku. Tę samą sekwencję pokoleniową zakreślił Rzewuski, lecz mianował obrzydliwością polskich dziejów:<br>&lt;gap&gt;<br>Przed jednostronną oceną bronili się Kalinka i Franko, lecz tylko Kraszewskiemu udało się uniknąć wartościowania. Wolał nie rozumieć tego, co rozumowi umykało i urągać chciało. Być może zwlekał z interpretacją aż do uogólnionych filozoficznie Nocy bezsennych:<br>&lt;gap&gt;<br>Dziewiętnastowieczne przyspieszenie wydaje się więc stymulowane przez co najmniej dwie siły. Z