Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Postęp Fizyki
Nr: 21
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1970
Tytuł: Postęp Fizyki
Nr: 21
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1970
własnościach przesunięć fazowych wymienimy tu dwa, które będą przydatne w trakcie dalszych rozważań.
1) Twierdzenie Wingera dotyczy zależności przesunięć fazowych od pędu:
gdzie a jest zasięgiem potencjału. Zauważmy przy tym, że rosnące z energią przesunięcie fazowe odpowiada przyspieszeniu pakietu w czasie, jak to ma np. miejsce przy przejściu cząstki przez obszar przyciągającego potencjału.
2) Twierdzenie Levinsona określa całkowitą zmianę przesunięcia fazowego przy zmianie energii od zera do nieskończoności:
gdzie n jest liczbą stanów związanych w rozpatrywanym potencjale. W pewnym sensie twierdzenie to jest całką twierdzenia Wignera.
Wyobraźmy sobie, że dla fali cząstkowej o określonym l rozpatrywany przez nas potencjał rzeczywisty ma
1) Twierdzenie Wingera dotyczy zależności przesunięć fazowych od pędu:
gdzie a jest zasięgiem potencjału. Zauważmy przy tym, że rosnące z energią przesunięcie fazowe odpowiada przyspieszeniu pakietu w czasie, jak to ma np. miejsce przy przejściu cząstki przez obszar przyciągającego potencjału.
2) Twierdzenie Levinsona określa całkowitą zmianę przesunięcia fazowego przy zmianie energii od zera do nieskończoności:
gdzie n jest liczbą stanów związanych w rozpatrywanym potencjale. W pewnym sensie twierdzenie to jest całką twierdzenia Wignera.
Wyobraźmy sobie, że dla fali cząstkowej o określonym l rozpatrywany przez nas potencjał rzeczywisty ma
własnościach przesunięć fazowych wymienimy tu dwa, które będą przydatne w trakcie dalszych rozważań.<br>1) Twierdzenie Wingera dotyczy zależności przesunięć fazowych od pędu: <br><gap><br>gdzie a jest zasięgiem potencjału. Zauważmy przy tym, że rosnące z energią przesunięcie fazowe odpowiada przyspieszeniu pakietu w czasie, jak to ma np. miejsce przy przejściu cząstki przez obszar przyciągającego potencjału.<br>2) Twierdzenie Levinsona określa całkowitą zmianę przesunięcia fazowego przy zmianie energii od zera do nieskończoności: <br><gap> <br>gdzie n jest liczbą stanów związanych w rozpatrywanym potencjale. W pewnym sensie twierdzenie to jest całką twierdzenia Wignera.<br>Wyobraźmy sobie, że dla fali cząstkowej o określonym l rozpatrywany przez nas potencjał rzeczywisty ma
