czołowych części lodowców w wyniku spodziewanego wzrostu dopływu energii promienistej o 6 W/m; eksponuje ponadto rolę pochłaniania promieniowania przez skalne otoczenie lodowca o wyraźnie mniejszym albedo niż lód. Oerlemans proponuje w miarę prosty model numeryczny, w którym rola topografii sprowadza się do stosunku pomiędzy obszarem zajętym przez lód a obszarem otaczających moren i stoków górskich. Z wyliczeń wymiany energii pomiędzy lodowcem a otoczeniem i atmosferą wynika, że jeżeli stosunek szerokości obszaru zlodowaconego do otaczającego gruntu jest jak 5000 m : 5000 m, dzienna ablacja w sezonie letnim (średnie szerokości geograficzne) wyniesie 5,45 mm, przy proporcji 500 m : 5000m ablacja wzrośnie