gdy niewłaściwa terapia przynosi 0. W przypadku S różnica w użytecznościach między właściwym i niewłaściwym leczeniem jest znacznie mniejsza: od 8 do 2. Niech prawdopodobieństwa stanów rzeczy będą następujące: P(S) = 0,7 ; P(S) = 0,3 . Jak widać, choroba mniej poważna ma wyższe prawdopodobieństwo niż bardziej poważna. Oczekiwane użyteczności obu terapii są odpowiednio 5,6 i 5,9. Logika decyzji zaleca więc działanie A . Jeżeli jednak praktyka lekarska przebiega w opisanych wyżej dwóch krokach, to wybraną diagnozą jest S (ponieważ ma wyraźnie wyższe prawdopodobieństwo niż S ), a przy założeniu tej diagnozy postępowaniem maksymalizującym użyteczność jest A . Przykład ten pokazuje, że