nie wziął. <br>* <br>Nie minęła godzina, gdy przed ciągnącym księżowski wóz bułanym wałachem zjawił się Belzebub, lśniący od rosy. A nieco później na gościńcu objawił się Urban Horn na swym karoszu. <br>- Pojadę z wami do Strzelina - oznajmił swobodnie. - Jeśli, naturalnie, nie macie nic przeciw. <br>Nikt nie miał nic przeciw. <br>O los obwiesiów nikt nie pytał. A z mądrych ślepiów Belzebuba nie dało się wyczytać nic. <br>Albo wszystko. <br>* <br>I jechali tak sobie strzelińskim gościńcem, doliną rzeki Oławy, już to pośród lasów gęstych, już to wśród wrzosowisk i łąk rozległych. Przodem, niczym laufer, bieżał brytan Belzebub. Pies patrolował drogę, czasem znikał wśród lasu, bobrował