jednak wieków przy wielu zamkach i klasztorach na naszych ziemiach południowo-zachodnich można było spotkać winnice uprawiane ze znawstwem; dużo się działo wokół Łęczycy, gdzie większość wytwórczości szła na sprzedaż, próbowały utrzymywać się z tego niektóre klasztory, jak w Międzyrzeczu czy Zielonej Górze, zachowujące do dziś winiarską dokumentację, a nawet obyczaje (święto winobrania). Zostały nazwy pewnych miejscowości naznaczonych tym zainteresowaniem - Winna Góra, Winiary, Winnica, Wińsko - podobnie jak funkcje i tytuły w dawnej Rzeczpospolitej - piwniczy, cześnik, podczaszy. Ale kiedy handel lepszymi drogami się potoczył, a nasz simplex, czyli cienkusz, wciąż nie dorównywał winom obcym, lecz słonecznym - węgierskim, włoskim, francuskim - winiarskie rolnictwo i