urzędu (statystyki centralnej i resortowej), w mniejszej mierze potrzebom nauki. Jest to zresztą problem dość stary, sygnalizowany jeszcze przez Durkheima. Drugim, również znanym, ograniczeniem w posługiwaniu się statystycznymi źródłami danych jest ich niepełność. Jest sprawą oczywistą, że statystyka nie rejestruje wszystkich przypadków śmierci samobójczej ze względu na wcześniej omówione przesłanki obyczajowe i etyczne. Oczywiście zatajenie samobójstwa jest - w przypadku śmierci jego sprawcy - nieporównanie trudniejsze niż nieujawnienie udaremnionej próby samobójczej. Praktycznie jedyną możliwością jest wprowadzenie w błąd lekarza i policjanta, powodujące w konsekwencji odnotowanie śmierci samobójczej w rubryce nieszczęśliwych wypadków. Wydaje się jednak, że przypadki takie nie są liczne. Do takiego poglądu