stanu szlacheckiego (polska szlachta bardzo lubiła stylizować się na Rzymian). Maniera używania tytułu "obywatel" w zawężonym, stanowym poniekąd, znaczeniu przeżyła załamanie systemu feudalnego. Sięgnęła XIX, a nawet XX wieku.<br>Wystarczy pójść na warszawski cmentarz powązkowski i przeczytać napisy na nagrobkach. Często pojawiają się tu dziewiętnasto- i dwudziestowieczne inskrypcje w rodzaju: "obywatel ziemski", "obywatel miasta Warszawy" itp. Słowo "obywatel" oznaczało tyle co "posesjonat" - osoba będąca właścicielem jakiejś realności (nieruchomości), a przez to będąca osobą ustabilizowaną, niezależną i godną szacunku.<br>130. Termin "obywatel" w rozumieniu, w jakim posługujemy się nim współcześnie, został przywrócony do obiegu powszechnego przez rewolucję francuską. Panowała wtedy nawet moda używania